Amancio Prada – Adiós ríos, adiós fontes


Adiós ríos, adiós fontes

Adiós ríos, adios fontes
Adiós regatos pequenos
Adiós vista dos meus ollos
Non sei cando nos veremos

Miña terra, miña terra
Terra dónde me eu criei
Hortiña que quero tanto
Figueriñas que prantei

Prados, ríos, arboredas
Pinares que move o vento
Paxariños piadores
Casiña do meu contento

Muíño dos castañales
Noites craras do luar

Campaniñas timbradoiras
Da igrexiña do lugar
Amoriñas das silveiras
Eu lle daba o meu amor

Caminiños antre o millo
Adiós para sempre, adiós!
Adiós groria! Adiós contento!
Deixo a casa onde nascín!
Deixo a aldea que conoço
Por un mundo que non vin!

Deixo amigos, por estraños
Deixo a veiga polo mar;
Deixo, en fin, canto ben quero…
Quén puidera non deixar!

Adiós, adiós, que me vou,
herbiñas do camposanto,
donde meu pai se enterrou,
herbiñas que biquei tanto,
terriña que nos criou.

Xa se oien lonxe, moi lonxe,
as campanas do pomar;
para min, ¡ai!, coitadiño,
nunca máis han de tocar.

¡Adiós tamén, queridiña…
Adiós por sempre quizáis!…
Dígoche este adiós chorando
desde a beiriña do mar.

Non me olvides, queridiña,
si morro de soidás…
tantas légoas mar adentro…
¡Miña casiña!, ¡meu lar!

Adiós ríos, adios fontes
Adiós regatos pequenos
Adiós vista dos meus ollos
Non sei cando nos veremos

Non sei cando nos veremos

Autores: Rosalia De Castro / Amancio Prada Prada


Adiós ríos, adiós fuentes

Adiós ríos, adiós fuentes
Adiós pequeños arroyos
Adiós vista de mis ojos
No sé cuando nos veremos

Mi tierra, mi tierra
Tierra donde me crié
Huertita que tanto quiero
Higueritas que planté

Prados, ríos, arboledas
Pinos que mueven el viento
Pajaritos piadores
Mi casita feliz

Molino de los castaños
Noches claras de luna

Campanitas sonadoras
De la iglesia del lugar
Cariños de las zarzas
Yo le daba mi amor

Caminitos entre el maíz
¡Adiós para siempre, adiós!
¡Adiós gloria! ¡Adiós felicidad!
¡Dejo la casa donde nací!
¡Dejo la aldea que conozco
Por un mundo que no he visto!

Dejo amigos, por extraños
Dejo la vega por el ma;
Dejo, en fin, cuanto quiero
¡Quién pudiera no dejar!

Adiós, adiós, que me voy,
Hierbitas del cementerio,
Donde mi padre fue enterrado,
Hierbitas que tanto besé,
Tierrita que nos crió

Ya se oyen lejos, muy lejos
Las campanas del manzanar;
Para mí, ¡ay!, pobre,
Nunca más han de tocar

¡Adiós también, queridita…
Adiós por siempre quizás!
Te digo este adiós llorando
Desde la orilla del mar.

No me olvides, queridita,
Si muero de soledad…
Tantas leguas mar adentro
¡Mi casita! ¡Mi hogar!

Adiós ríos, adiós fuentes
Adiós pequeños arroyos
Adiós vista de mis ojos
No sé cuándo nos veremos

No sé cuándo nos veremos