Letra original / traducida
Aurre egingo dizueten emakumeak
Dardarka zeruak, kalea, estatuak
dardarka epaile legedi estuak
emakumeak gaude ia lehertzear
garrasi batekin, hegan irtetzear
Aste bakoitzeko minutu bakoitza
hildako ahizparen minaren oroitza
alaba, emazte, ama nahiz neskato
ez ahaztu izenak…
Mesedez…
Izan zirelako
Grebara joaten diren kideengatik
«aski da!» oihuka plantatzeagatik,
denontzat eredu zaretenengatik,
mundua iraultzen duzuenengatik
Beldurrak uxatuz, kantuan jo ta ke
bada zer eskatu aldarrikatua
zama urratu arte: bizirik ta aske!
behingoz jausi dadin… patriarkatua
Denari su eman, apurtuz eraiki
inork begiak itxi ezkero jaiki
jadanik ezin gaitu inork gelditu
Bat ikutuz gero, mila ikutzen gaitu
Ni naiz Ane, Judhit, Marta ta Lea
Ni naiz Ingrid, Paula, Maribi, Andrea,
ni naiz jipoitu zenuen emaztea,
ni umezurtz utzi zenuen umea
ta aurre egingo dizun emakumea
Las mujeres que os plantarán cara
Temblando los cielos, la calle, las estatuas
temblando las estrechas legislaciones judiciales
las mujeres estamos casi a reventar
con un grito, a punto de salir volando
Cada minuto de cada semana
el recuerdo del dolor de la hermana asesinada
hija, esposa, madre o niña
no olvides los nombres…
Por favor…
Porque fueron
Por las compañeras que van a la huelga
por plantarse al grito de «¡basta ya!»,
por las que sois ejemplo para todos,
por las que revolucionáis el mundo
Ahuyentando los miedos, cantando erre que erre
ya hay qué pedir reivindicado
hasta romper la carga: ¡vivas y libres!
para que caiga de una vez… el patriarcado
Incendiar todo, construir rompiendo
levantarse si alguien cierra los ojos
ya nadie puede detenernos.
Si se toca a una, nos toca a mil
Yo soy Ane, Judhit, Marta y Lea
Yo soy Ingrid, Paula, Maribi, Andrea,
yo soy la esposa que apaleaste,
la niña que me dejaste huérfana
y la mujer que te hará frente